Η σπίθα στα σωθικά της Ελλάδας.

...Πώς να πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου που γίνεται παντοδύναμη όταν συνεπαρθεί απο μια μεγάλη ιδέα.Τρομάζεις όταν ύστερα απο πικρές δοκιμασίες, καταλάβες πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου.Τρομάζεις, γιατί απο τη στιγμή που θα καταλάβεις πως υπαρχει η δύναμη αυτή δεν μπορείς πια να βρείς δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άναντρες πράξεις σου, για τη ζωή σου τη χαμένη,ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους ξέρεις πια πως εσύ.όχι η μοίρα μήτε οι άνθρωποι γύρα σου, εσύ μονάχα έχεις οτι κι αν κάμεις, ότι κι αν γίνεις, ακέραιη την ευθύνη.Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο.
Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή 'ναι η αξία του ανθρώπου: Να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο και να 'ναι σίγουρος πως θα το φτάσει , γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική,μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο , τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νούς δεν θα μπορούσε να το μαντέψει: το αδύνατο γίνεται δυνατό.
Το ελληνικό Γένος αν σώθηκε ως τα σήμερα,αν επέζησε ύστερα απο τόσους εχτρούς- εξωτερικούς κι εσωτερικούς, προπάντων εσωτερικούς- ύστερα απο τόσους αιώνες κακομοιριά,σκλαβιά και πείνα το χρωσταέι όχι στη λογική- θυμηθείτε τους τρείς εμποράκους που ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία,θυμηθείτε το 21- το χρωστάει στο θάμα.Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας!
Απόσπασμα απο το "Ο Καπετάν Μιχάλης" του Ν.Καζαντζάκη

Ας υψώσουμε επιτέλους το ανάστημά μας,ας πάψουμε να έιμαστε καρπαζοεισπράκτορες της παθητικότητάς μας.Ας πάψουμε να μεταθέτουμε τις ευθύνες μας,έκαστος υπεύθυνος για τη ποιότητα της ζωής του.Δεν μας φταίει κανένας,φταίμε εμείς για το πώς έχουμε καταντήσει τη πατρίδα και τη καθημερινότητά μας.Η σπίθα για το θάμα βρίσκεται μέσα στο καθένα μας,ας ψάξουμε γι' αυτή,η τύχη στα χέρια μας.